ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΩΣΤΗΣ
Το Τραγούδι του Σταυρού (ποίημα)
Από τα "Σατυρικά γυμνάσματα" (ποίημα)
Ποίημα για τον Καραϊσκάκη (ποίημα)
Μυστική παράκληση (ποίημα)
Πανηγυρικός εις την εκατονταετηρίδα της Εθνικής Παλιγγενεσίας
Ο Παπαδιαμάντης
Το τραγούδι του Σταυρού (ποίημα)
Από τα βάθη του τάφου
Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκε στὴν Πάτρα τὸ 1859 καὶ εἶχε μεσολογγίτικη καταγωγή. Σὲ ἡλικία ὀχτὼ ἐτῶν ἐπέστρεψε στὴν πατρίδα του ὅπου ὁλοκλήρωσε τὶς γυμνασιακὲς του σπουδές. Τὸ 1875 γράφτηκε στὴ Νομικὴ Σχολὴ Ἀθηνῶν. Παράλληλα ἐργαζόταν ὡς ἀρθρογράφος καὶ συνεργάτης σὲ ἐφημερίδες. Ἐγκατέλειψε τὴ Νομικὴ γιὰ νὰ ἀφιερωθεῖ στὴν λογοτεχνία, ἀσκώντας ὡς βιοποριστικὸ ἐπάγγελμα αὐτὸ τοῦ Γενικοῦ Διευθυντοῦ τοῦ Πανεπιστημίου (1897-1928). Ὑπῆρξε ἱδρυτικὸ μέλος τῆς Ἀκαδημίας καὶ Πρόεδρός της ἀπὸ τὸ 1930. Ἔδωσε νέα πνοὴ στὴν ἑλληνικὴ ποίηση, σὲ μία ἐποχὴ ὅπου ἐπικρατοῦσε ὁ ἀκραῖος ρομαντισμὸς καὶ οἱ ἠθογραφίες. Ἀπὸ τὴν ἔκδοση τοῦ «Ταξιδιοῦ» τοῦ Ψυχάρη θὰ στραφεῖ ὁριστικὰ στὴν χρήση τῆς Δημοτικῆς. Ἔνθερμος πατριώτης δὲν παραλείπει ποτέ νὰ ἀσκεῖ κριτικὴ στὸ πολιτικό καὶ κοινωνικό γίγνεσθαι τῆς ἐποχῆς του, νοσταλγώντας τὶς ἔνδοξες στιγμές ποὺ γνώρισε ὁ τόπος. Μεταξύ ἄλλων ἔργων του, ἐκεῖνα ποὺ τὸν καθιέρωσαν ὡς φωστῆρα τῆς νεοελληνικῆς ποίησης ἦταν «Ὁ Δωδεκάλογος τοῦ Γύφτου» (1907) καὶ «Ἡ φλογέρα τοῦ βασιλιᾶ» (1909). Ἡ κηδεία του στὴν κατοχική Ἀθήνα (1943) εἶχε τὸν χαρακτήρα ἐθνικοῦ πένθους. Ἐν μέσω πλήθους ὁ Α. Σικελιανός τὸν ξεπροβόδισε μὲ τὸ «Ἠχῆστε οἱ σάλπιγγες».
Κύρια έργα: Τραγούδια τῆς πατρῖδος μου (1886), Ἰαμβοι καὶ Ἀνάπαιστοι (1897), Ὁ Τάφος (1898), Θάνατος παλληκαριοῦ (1901), Τρισεύγενη (1903), Ἀσάλευτη Ζωή (1904), Ὁ Δωδεκάλογος τοῦ Γύφτου (1907), Ἡ φλογέρα τοῦ βασιλιᾶ (1910), Οἱ καημοί τῆς λιμνοθάλασσας (1912), Ἡ Πολιτεία καὶ ἡ Μοναξιἀ (1912), Δεκατετράστιχα (1919), Οἱ πεντασύλλαβοι (1925), Ἡ δόξα στὸ Μεσολόγγι (1926), Ὁ κῦκλος τῶν τετράστιχων (1929), Οἱ νύχτες τοῦ Φήμιου (1935), Βραδυνή φωτιά (1944).
|
