ΚΑΒΑΦΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
Όσο μπορείς (ποίημα)
Δέησις (ποίημα)
Κριτική Εισαγωγή
Βιογραφικό Σημείωμα
Γεννήθηκε στὴν Ἀλεξάνδρεια τὸ 1863 καὶ πέθανε στὴν ἴδια πόλη τὴν ἡμέρα τῶν γενεθλίων του τὸ 1933. Τὸ 1872 μετά τὸν θάνατο τοῦ πατέρα του ἡ οἰκογένεια μετακομίζει στὴν Ἀγγλία γιὰ ἕξι χρόνια. Ἐπιστρέφοντας στὴν Ἀλεξάνδρεια ὁ ποιητὴς σπουδάζει στὸ Λύκειο Ἑρμής. Τὸ 1882 λόγω τῆς ἐξεγέρσεως τῶν Αἰγυπτίων κατά τῶν Ἄγγλων ὑποχρεώνεται νὰ καταφύγει γιὰ τρία χρόνια στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου κάνει καὶ τὶς πρῶτες ἀπόπειρες στὸν χῶρο τῆς ποίησης. Ἐπιστρέφοντας στὴν Ἀλεξάνδρεια θὰ ἐργασθεῖ στὸ Γραφεῖο Ἀρδεύσεων γιὰ τριάντα συνεχῆ χρόνια. Ἀπὸ τὸ 1893 ξεκινάει τὴ συστηματικότερη ἐνασχόλησή του μὲ τὴν ποίηση. Τὸ 1922 παραιτεῖται ἀπὸ τὴν ἐργασία του καὶ ἀφιερώνεται στὴν συμπλήρωση τοῦ ποιητικοῦ του ἔργου. Τὸ 1926 ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση τοῦ ἀπονέμει τὸ παράσημο τοῦ Φοίνικα. Τὰ 154 ποιήματα ποὺ ἔγραψε ἔχουν μεταφραστεῖ σὲ πολλές ξένες γλῶσσες καὶ διακρίνονται σὲ ἱστορικὰ, φιλοσοφικὰ καὶ αἰσθησιακά.
Κύρια ποιήματα: Βακχικόν (1886), Τείχη (1896), Τὰ δάκρυα τῶν ἀδελφῶν τοῦ Φαέθοντος (1898), Κεριά (1899), Θερμοπῦλες (1903), Περιμένοντας τοὺς βαρβάρους (1904), Κρυμμένα (1908), Ἡ Σατραπεία (1910), Ἀπολείπειν ὁ Θεὸς Ἀντώνιον (1911), Ἰθάκη (1911), Ὅσο μπορεῖς (1913), Ἡδονή (1917), Ἐκόμισα εἰς τὴν τέχνη (1921), Ἄννα Δαλασσηνή (1927), Κατὰ τὲς συνταγὲς ἀρχαίων Ἑλληνοσύρων μάγων (1931).
|
