εἰκόνα: Henry Matisse, Femme à l'amphore - 1953
|
ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ |
Γιάννης Υφαντής
Τὸ ἅλας τῆς γῆς
Κάτω ἀπ' τὴν ἀρχαία φωνὴ τοῦ κόρακα
ἡ θάλασσα γυμνώθηκε ἀπ' τὴ γῆ. Ἡ ἀμμουδιὰ
εἶναι ἡ στερνὴ δορὰ τῆς θάλασσας.
Ἡ θάλασσα γυμνὴ ἀπ' τὴν ἄμμο
ἡ θάλασσα γυμνὴ ἀπ' ὅλα κυματίζει προσπαθεῖ
νὰ γυμνωθεῖ ἀπ' τὸν ἑαυτό της.
Τὸ ἁλάτι εἶναι ἡ σοφία τῆς θάλασσας,
Τὸ εἶδα στὰ τραχιὰ χέρια τῶν βράχων.
Τὸ ἁλάτι εἶναι ἡ θάλασσα γυμνὴ
κι ἀπὸ τὴ θάλασσα τὴν ἴδια.
Τὸ ἁλάτι εἶναι ἡ σοφία τῆς θάλασσας.
Νὰ εἶστε τὸ ἁλάτι αὐτοῦ τοῦ κόσμου.
Ὅμως ὅταν τὰ πάντα ἔχουν γίνει
ὅμως ὅταν τὰ πάντα πιὰ εἶναι πίσω σου
ποῦ θὰ μποροῦσες νὰ κοιτάξεις καὶ νὰ μὴ
γίνεις ἁλάτι;
|
|
|