εἰκόνα: Henry Matisse, Femme à l'amphore - 1953
|
| ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ |
Πετιμεζᾶς-Λαύρας
Κάποιο ξωκκλήσι
Τὸν ὄρθρο σου κ' ἑσπερινό σου ἀκούω πρωὶ καὶ βράδι...
Πῶς νάρθω πιά, ξωκκλήσι μου, πιστὰ νὰ προσκυνήσω;
Τῆς μάνας μου τὸ φυλαχτό, ποὺ μ'ἄφηκε πετράδι,
τόχασα πιά, καὶ τὴν εὐκὴ πάω ν' ἀπολησμονήσω...
Τὸ μονοπάτι σου ἔπαιρνα, μακρυᾶ, στὸ πλατανόρεμμα -
μικρὸς ἐγώ, κι ἀμόλευτη μέσα μου χτύπαγε ἡ καρδιά.
κρατοῦσα τῆς μανούλας μου τὸ κλαδωτό της φόρεμα,
καὶ κείνη μου λέγε ὁ Χριστὸς πόσο ἀγαποῦσε τὰ παιδιά...
Πούν' ἡ ἀπονήρευτη καρδιά, κ' ἡ παιδιακίσια γνώση;
Πούν' ὁ παπὰς κι ὁ ψάλτης σου, καὶ πουν' ἡ γριά-κλησάρισσα;..
Μού' γίνε ἡ γνώση παιδεμὸς καὶ πάει νὰ μὲ νεκρώση -
καὶ τὴν καρδιὰ σὲ μία ἄπιστη κομμάτια τὴν ἐχάρισα!
|
|
|
