εἰκόνα: Henry Matisse, Femme à l'amphore - 1953
|
| ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ |
Βάσος Καπάνταης
Ἀπὸ "Τὸ Ὑπόλοιπόν της Διαδρομῆς"
Ἐπιλογὲς ἀπὸ ποιήματα τοῦ Β. Καπάνταη
Τώρα στὰ κίργια θὰ πέφτει χιονόνερο
κι οἱ βρύσες στοὺς δρόμους θὰ πάγωσαν,
σὰν τέτοιες μέρες ἔπεφταν στὴν Πέργαμο τὰ χιόνια.
Παραμονὲς Χριστούγεννα κι ἐφέτος στὴν Πέργαμο,
χωρὶς χριστιανούς, χωρὶς Ἕλληνες.
Μία μία πέφτουν οἱ χάντρες τοῦ κομπολογιοῦ,
ἀπ' τὰ ροζιασμένα δάχτυλα τοῦ γέρου Τούρκου.
Σὲ κάθε χάντρα καὶ μιὰ ἀνάμνηση,
σὲ κάθε χτύπο κι ἕνα δάκρυ.
Ἔρμη ἡ πόλη χωρὶς τοὺς Ἕλληνες,
βουβὴ χωρὶς καμπάνες.
Ἄδικα πιὰ χιονίζει αὐτὲς τὶς μέρες,
ὁ Χριστὸς θὰ γεννηθεῖ ἀλλοῦ.
Τὰ ἑλληνικὰ σπίτια θὰ 'ναι καὶ φέτος σκοτεινά.
16.12.62
Σὰν σβήσει καὶ τὸ τελευταῖο φῶς
καὶ διπλοαμπαρώσουνε τὰ σπίτια τους οἱ ἀνθρῶποι
καὶ κρύψει μὲς στὸν κόρφο της ἡ μάνα τὸ Τουρκάκι,
γεμίζει ἀπὸ φαντάσματα ἡ γῆ τῆς Μικρασίας.
23.12.62
Σὲ μία στάση λεωφορείου στὴν Ἀθήνα
περίμενα γιὰ νὰ γυρίσω στὸ σπίτι μου στὴ Νέα Σμύρνη
μαζὶ μὲ ἄλλους πολλούς,
κι ἕνας ἄγνωστος μὲ ρώτησε
«ἂν ἐδῶ στέκονται τὰ λεωφορεῖα γιὰ τὴ Νέα Σμύρνη».
Βρῆκα τότε ἐγὼ τὴν εὐκαιρία καὶ τοῦ ἀπάντησα:
«Μάλιστα, ἐδῶ στέκονται τὰ λεωφορεῖα
γιὰ τὴ Νέα Σμύρνη
καὶ στὸν Πειραιὰ θὰ στέκονται
τὰ βαπόρια μεθαύριο ποὺ θὰ
πηγαίνουν στὴν παλαιὰ Σμύρνη».
Μὲ εἶδε, ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι, ἀπορημένος,
ἴσως κατάλαβαν, ἴσως ὄχι.
Ἡ Ἀθήνα ὅμως ποὺ ἦταν ψηλὰ
στὴν κολόνα,
μπροστὰ στὴν Ἀκαδημία,
μοῦ ἔδωσε νὰ καταλάβω
ὅτι ἐκείνη κατάλαβε.
Χαμογέλασε,
κλείνοντάς μου συγχρόνως τὸ μάτι,
ὥσπου φύγαμε μὲ τὸ λεωφορεῖο.
3.7.78
Τὰ σπίτια μας τὰ ἀφήσαμε,
τὰ ἱερά μας τὰ ἀφήσαμε,
τοὺς νεκρούς μας τοὺς ἀφήσαμε
ἐκεῖ.
Μὰ φέραμε ἐδῶ
στὴν ξενιτιὰ
τὴν πίστη τοῦ γυρισμοῦ.
Φέραμε
τὸ ἐκεῖ ἦθος.
Τὴ νύχτα τῆς προσφυγιᾶς
τὴν κάναμε ὁλονύκτια προσευχή.
9.5.85
Δείτε έργα του Καπάνταη στο eikastikon.
|
|
|
