On Line Library of the Church of Greece

Γιάννης Αποστολάκης

Από το Πρόσωπο της Mάννας σου

ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΠΟΛΥΤΟΝΙΚΑ - TO READ POLYTONIC GREEK 

Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ   1 9 9 9

[...] Θυμάσαι και συ ο ίδιος σε τι ζεστή ατμόσφαιρα στο σπίτι σου μεγάλωσες· πλουσιόσπιτο δεν ήταν το δικό σου, όπως δεν ήταν και το δικό μου και όλων των συμπατριωτών μας, για να έχης όλες τις ανάπαψες, κι' όμως τι ζέστη εκεί μέσα. Πώς έβγαινε η πύρα από το πρόσωπο της μάννας σου, βασανισμένης με τις έγνοιες του σπιτιού, με τα χτυπήματα της τύχης, με την ανησυχία για τους δικούς της και με τη φτώχεια, όμως και τόσο υπομονετικής, και σ' αγκάλιαζε· όπου κι' αν έστριβες, από παντού σε τριγύριζε η θερμή πνοή της ανήσυχης μάννας κι' άγρυπνα τα μάτια της σ' αντικρύζαν, όπου κι' αν πήγαινε το βήμα σου. Στο δρόμο, όπου μόνος σου έκανες παιδί, αυτή γινόταν το μάτι και σ' οδηγούσε. Eπρόκοψες λιγάκι, σ' αυτήν το χρωστάς: εσύ μονάχα πόθησες να φτάσης τις γλυκές και θαυμαστές εκείνες οπτασίες του εαυτού σου, που τις έβλεπες μικρός να σου γνέφουν γελαστές αδιάκοπα από ψηλά, από τα μάτια της: και θα γινόσουν καλύτερος απ' ό,τι τώρα είσαι, και θα τις έφτανες εκείνες τις οπτασίες, αν ύστερα, όταν οι ανάγκες της ζωής και ο χρόνος σας εχώρισαν, τις αντίκρυζες και στα μάτια των άλλων, που έζησες κοντά τους, όταν αυτά έπεφταν απάνω σου. Aν παρόμοιαν αντιφεγγιά του εαυτού σου έβλεπες στα μάτια των άλλων, κι ας μην φανερωνόταν σ' όλη τη δόξα, όπως μια φορά την είδες στ' αλησμόνητα μάτια της μητέρας σου, δε θα ήταν φόβος ποτές να πέσης· αν παρόμοια θερμή πνοή φυσούσε στο πρόσωπό σου από παντού από τους ανθρώπους, δεν θα ένοιωθες μέρα τη μέρα να γίνεσαι βαρύς σα μολύβι και τη γη να σε παίρνη από κάτω της. Aκόμη στέκεσαι ορθός· όμως τι τρόμος μήπως πέσεις: και τι μαρτύριο πάλι που δεν έπεσες ακόμη. [...]

Επόμενη σελίδα