Βασίλειος Τατάκης
Η Συμβολή της Καππαδοκίας στη Χριστιανική Σκέψη
Απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο, εκδ. Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών, Αθήνα 1989.
6. ΑΡΕΤΑΙΟΣ
Ο Καππαδόκης Αρεταίος είναι διάσημος γιατρός, λίγο παλιότερος από τον Γαληνό. Λίγον καιρό πριν, ο Διοσκορίδης από την Κιλικία θεμελίωσε πρώτος τη φαρμακολογική βοτανική. Ο Γαληνός έπειτα (129-199 μ.Χ. ) αναδεικνύεται ο μεγαλύτερος μετά τον Ιπποκράτη γιατρός στην αρχαιότητα, και προάγει με τα πολυάριθμα έργα του (πάνω από 700 ) τη φυσιολογία και τη γενική παθολογία, τη χειρουργική, τη φαρμακολογία, τη θεραπευτική και άλλους κλάδους της Ιατρικής. Στους ίδιους περίπου χρόνους διακρίνεται και ο Καππαδόκης Αρεταίος με τη μεγάλη κλινική του πείρα και την αριστοτεχνική περιγραφή των νόσων. Δυο από τα έργα του σώζονται: το Περί αιτίων και σημείων οξέων και χρονίων παθών και το Περί θεραπείας οξέων και χρονίων παθών(29). Με την αξία του επιστημονικού του έργου, που και οι σύγχρονοί του και οι νεώτεροι την αναγνώρισαν, ο Αρεταίος μας δείχνει πόσο υψηλού επιπέδου θεράποντες είχε αποκτήσει η ελληνική επιστήμη και στην Καππαδοκία.
Notes
29. Έκδ. C. Kühn, Λειψία, 1828. Με την έκδοση των έργων του έγινε τότε πολύς λόγος για τον Αρεταίο. Έτσι ίσως εξηγείται γιατί ο σμυρναίος την καταγωγή και στο Ναύπλιο εγκατεστημένος γιατρός Θεόδωρος Κωνσταντινίδης άλλαξε με διάταγμα το όνομά του και έγινε Θεόδωρος Αρεταίος ( 1830-1893• με τούτο το όνομα είναι γνωστός ως Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και ευεργέτης του: Αρεταίειο Νοσοκομείο). Τα έργα του Αρεταίου τα είχε προσέξει ιδιαίτερα ο Κοραής και τα μετέφρασε γαλλικά στα 1793. Τη μετάφραση αυτή την εξέδωκε ο Αριστοτέλης Κούζης (Πραγματείαι της Ακαδημίας Αθηνών, τ. IΓ’, Αθήναι, 1950).
|
