΄Αγιος Νεκτάριος
Υιός Ανθρώπου
[Βλ. Αγίου Νεκταρίου, Χριστολογία, © 1992 Βιβλιοπωλείον Ν. Δ. Παναγόπουλου]
1. Οτι το όνομα "Υιός ανθρώπου" εστί το όνομα δι' ου ευηγγελίσθη η ανθρωπότης τον μέλλοντα Σωτήρα και Λυτρωτήν
Η έκφρασις Υιός ανθρώπου, ην ο Κύριος ως περιφραστικόν προσδιορισμόν του Ιδίου Προσώπου μετεχειρίζετο οσάκις αν ωμίλει περί Εαυτού, είναι το όνομα, δι' ου ευηγγελίσθη η ανθρωπότης τον μέλλοντα Σωτήρα και Λυτρωτήν αυτής. Η Παλαιά Γραφή φαίνεται συνηγορούσα υπέρ της γνώμης ταύτης.Εν τη Γενέσει αναφέρεται ότι ο Θεός καταρώμενος τον όφιν τον αίτιον της πτώσεως του ανθρώπου προανήγγειλεν αυτώ ότι το σπέρμα της γυναικός θέλει συντρίψει την κεφαλήν αυτού, ειπών: «έχθραν θήσω αναμέσον σου και αναμέσον της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου, και αναμέσον του σπέρματος αυτής· αυτός σου τηρήσει κεφαλήν, και συ τηρήσεις αυτού πτέρναν»(1) (Γεν.γ' 15). Την κατά του όφεως ταύτην κατάραν εθεώρησαν πάντες οι εξ Αδάμ ως ευαγγέλιον προς την ανθρωπότητα. Το ανθρώπινον γένος λαβόν την επαγγελίαν ταύτην, εξεδέχετο το σπέρμα της γυναικός, τον Υιόν της γυναικός, δηλονότι τον Υιόν του ανθρώπου. Η εβραϊκή λέξις Ζαρά, ην οι Εβδομήκοντα μετέφρασαν κυριολεκτικώς σπέρμα, λαμβάνεται εν τη Αγία Γραφή, οσάκις αν απαντά, αντί του Υϊός Η Άννα η μήτηρ του προφήτου Σαμουήλ, ζητούσα παρά του Θεού υιόν, μετεχειρίσθη την λέξιν Zaρά· αλλ' ως γυνή έχουσα σύζυγον, προσέθετο την λέξιν ανασίμ (Zaρά ανασίμ)= σπέρμα ανδρός, ήτοι υιόν ανδρός.
Επειδή όμως εν τη επαγγελία δεν ανεφέρετο το ανδρός αλλά απλώς υίός γυναικός= ζαρά έσά, έπεται ότι ερρήθη προς δήλωσιν του ότι ο μέλλων λυτρωτής, ο μέλλων να συντρίψη την κεφαλήν του όφεως έμελλε να είναι υιός της γυναικός, άνευ ανδρός συλλαβούσης, ήτοι υιός του ανθρώπου, διότι η αναμέσον του σπέρματος της γυναικός της απειρογάμου και του σπέρματος του όφεως έχθρα εδήλου την μεταξύ του υιού του ανθρώπου και του όφεως έχθραν. Υπό την έννοιαν ταύτην εξεδέχοντο τον Σωτήρα όλα τα έθνη και οι λαοί. Η έλευσις Σωτήρος και Λυτρωτού ήτο κοινή προσδοκία πάντων των εθνών. Τα έθνη εφαίνοντο αναμένοντα Σωτήρά τινα· η προσδοκία του Ισραήλ ην το περιεχόμενον της λατρείας Αυτού. Διά του αναμενομένου Σωτήρος εξεδέχοντο πάντα τα μέλλοντα να χορηγηθώσι τη ανθρωπότητι αγαθά. Εξ αυτού εξεδέχοντο την κατάργησιν της τυραννίδος του διαβόλου, την απελευθέρωσιν του ανθρωπίνου γένους από της δουλείας του εχθρού, και την μετά του Θεού φιλίωσιν και επικοινωνίαν. Τον αναμενόμενον τούτον Σωτήρα και λυτρωτήν της ανθρωπότητος ο προφητάναξ Δαυΐδ περιγράφει ως υιόν ανθρώπου (Ψαλμ.β' ρθ' 1). Επίσης και ο προφήτης Δανιήλ Χριστόν ηγούμενον ονομάζει τον μέλλοντα Λυτρωτήν, ον είδεν εν αποκαλύψει, εν μορφή υιού ανθρώπου, ου ορίζει και τον χρόνον της ελεύσεως. (Δανιήλ κεφ.θ' όρασις ι' και κεφ.ι' όρασις ια'. Επίσης και ο Ιεζεκιήλ κεφ. α'). Ώστε το όνομα Υιός ανθρώπου, ήτο το ακριβές χαρακτηριστικόν όνομα του Σωτήρος, υπό το οποίον εξεδέχοντο Αυτόν πάσαι αι φυλαί της γης· διό και ο Σωτήρ ημών οσάκις ωμίλησε περί Εαυτού πάντοτε το αυτό χαρακτηριστικόν όνομα μετεχειρίσθη. Παρά τω Ματθαίω 28κις φαίνεται ο Κύριος ποιούμενος λόγον περί έαυτοϋ· και εν πάσι τοις λόγοις Αυτού Υιόν ανθρώπου εκάλει Εαυτόν. Η αυτή ακρίβεια παρατηρείται και εν τοις λοιποίς Ευαγγελισταίς, Μάρκω, Λουκα και Ιωάννη. Τα ονόματα Ιησούς Χριστός, Εμμανουήλ, υιός του Ευλογητού καί υiός Δαυΐδ, καθ' έκαστον λαμβανόμενα, δεν δύνανται να εκφράσωσι την έννοιαν, ην εκφράζει το χαρακτηριστικόν όνομα υιός ανθρώπου· διότι το μεν Ιησούς εκφράζει μόνον την έννοιαν του Σωτήρος της ανθρωπότητος, το δε Μεσσίας=Χριστός, την έννοιαν του προφητικού, αρχιερατικού και βασιλικού αξιώματος του Σωτήρος· τα δε ονόματα υιός Ευλογητού καί υιός Δαυΐδ, το μεν, την θείαν φύσιν του Χριστού, το δε, την ανθρωπίνην εδήλου φύσιν και καταγωγήν. Ουδέν λοιπόν εξ αυτών καθ' έκαστον λαμβανόμενον ηδύνατο να δώση πλήρη και τελείαν έννοιαν του προσώπου του Κυρίου ημών, διότι έκαστον όνομα μίαν ιδιότητα Αυτού υπεδήλου, ένα Αυτού χαρακτήρα εξέφραζεν. Ητο άρα ανάγκη να χαρακτηρίση Εαυτόν δι' ονόματος περιληπτικού, εν ω πάντες οι χαρακτήρες Αυτού να υποδηλώνται· τοιούτον δε εθεώρησεν ο Θεάνθρωπος Κύριος ως κατάλληλον χαρακτηριστικόν του προσώπου Αυτού το όνομα Υιός ανθρώπου· η δε υπό του Σωτήρος εκλογή του ονόματος δήλον ότι δίδωσι τέλειον ορισμόν του Θεανθρώπου, και εκφράζει πάσας συλλήβδην τας ιδιότητας Αυτού.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. Τοιαύτη διδασκαλία φέρεται και εν ταις παραδόσεσι ξένων εθνών και εν θρησκευτικοίς μάλιστα βιβλίοις. Εν τη θρησκεία του Ζωροάστρου φέρεται διδασκαλία ομοία προς την της Γραφής· εν δε τη των Αιγυπτίων εικονίζεται ανήρ συντρίβων με το δόρυ την κεφαλήν όφεως.
|
