Μάξιμος ο Ομολογητής
Μυσταγωγία (στην δημοτική)
Εισαγωγὴ - Σχόλια: πρωτοπρεσβύτερος Δημήτριος Στανιλοάε,
Μετάφραση: Ἰγνάτιος Σακαλὴς.
ἐκδ. Ἀποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 1997.
Θ'. Τί φανερώνει καὶ ἡ εἴσοδος τοῦ λαοῦ μέσα στὴν ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ
Καὶ ἡ εἴσοδος τοῦ λαοῦ, ποὺ γίνεται μαζὶ μὲ τὸν ἱεράρχη μέσα στὴν Ἐκκλησία, ἔλεγε ὁ μακάριος γέροντας, ὅτι φανερώνει τὴν ἐπιστροφὴ τῶν ἀπίστων ἀπὸ τὴν ἄγνοια καὶ τὴν πλάνη τους στὴν ἐπίγνωση τοῦ Θεοῦ, καθὼς καὶ τὴ μετατόπιση τῶν πιστῶν ἀπὸ τὴν κακία καὶ τὴν ἀγνωσία στὴν ἀρετὴ καὶ τὴ γνώση. Γιατί ἡ εἴσοδος στὴν Ἐκκλησία δὲ φανερώνει μόνο τὴν ἐπιστροφὴ τῶν ἀπίστων στὸν ἀληθινὸ Θεό. Ὑποδηλώνει καὶ τοῦ καθενὸς ἀπό μᾶς, ποὺ πιστεύομε ἀλλὰ παραβαίνομε τὶς ἐντολὲς τοῦ Κυρίου μὲ τὴν ἀκόλαστη διαγωγὴ καὶ τὸν αἰσχρὸ βίο μας, τὴ διόρθωση μὲ τὴ μετάνοια. Κάθε ἄνθρωπος, δηλαδή, φονιάς, μοιχός, κλέφτης, ὑπερήφανος, φαντασμένος, ἀναίσχυντος, πλεονέκτης, φιλάργυρος, φιλοκατήγορος, μνησίκακος, ποὺ ρέπει στὸ θυμὸ καὶ στὴν ὀργή, περιγελαστής, συκοφάντης, ψιθυριστής, τοῦ φθόνου θήραμα, μέθυσος, καὶ μὲ μιὰ λέξη —γιὰ νὰ μὴ μακρύνω τὸ λόγο μου ἀπαριθμῶντας ὅλα τὰ εἴδη τῆς κακίας— ὅποιος κατέχεται ἀπὸ ὁποιαδήποτε κακία, ἀφοῦ παύση θεληματικὰ κι ἐνσυνείδητα νὰ κατέχεται ἀπ' αὐτὴ καὶ νὰ ἐνεργῆ ἐμπρόθετα κι ἀφοῦ μεταβάλη τὴ ζωή του πρὸς τὸ καλύτερο, προτιμῶντας ἀπὸ τὴν κακία τὴν ἀρετή, αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο κατεξοχὴν κι ἀληθινὰ πρέπει νὰ θεωροῦμε καὶ νὰ λέμε ὅτι μπαίνει μαζὶ μὲ τὸ Χριστὸ τὸ Θεὸ στὸ χῶρο τῆς ἀρετῆς ταυτισμένης στὸ νοῦ μας κατὰ κάποιο τρόπο μὲ τὴν Ἐκκλησία.(46)
Ὑποσημειώσεις
46. Ἡ εἴσοδος τοῦ λαοῦ μὲ τὸν ἐπίσκοπο μέσα στὴν Ἐκκλησία, σημαίνει τὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν ἁμαρτωλὴ ζωὴ στὴν προσπάθεια τοῦ καθαρμοῦ, πρῶτο βαθμὸ τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Ἡ Λειτουργία δὲν ἄρχιζε τότε πρὶν ἀπὸ τὴν εἴσοδο τοῦ ἐπισκόπου.
|
