Π. Γεώργιος Χάας
Συνομιλητὴς τοῦ Πάπα θὰ εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας
Ἐνοριακή Εὐλογία, Δεκέμβριος 2006, σελ. 183-185.
Ὅλοι μας αἰσθανόμαστε πόνο γιὰ τὴν διάσπαση τῆς ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν ὡς συνέπεια τοῦ Παπικοῦ σχίσματος. Γράφοντας ὅλοι συμπεριλαμβάνω καὶ τὸν ἑαυτό μου, ὁ ὁποῖος μάλιστα λόγῳ τῆς καταγωγῆς μου ἀπὸ Ρωμαιοκαθολικὸ περιβάλλον, βιώνω αὐτὴν τὴν διάσπαση μὲ τοὺς ἐξ αἵματος συγγενεῖς μου. Κι αὐτά τά γράφω γιὰ νὰ μὴν νομίζει κανένας ὅτι προσεγγίζω τὸ ὅλο θέμα καθαρὰ θεωρητικά.
Ἀντιθέτως, πρόκειται γιὰ μιὰ πραγματικότητα, ἡ ὁποία μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἔχει παγιωθῆ καὶ δὲν μπορεῖ νὰ ἀλλάξει μὲ ἐσπευσμένες κινήσεις ἤ ἀποφάσεις. Πάρα ταῦτα χαιρετίζουμε κάθε προσπάθεια ἀλληλοπροσεγγίσεως καὶ διαλόγου, διότι μᾶς δίνουν τὴν πολύτιμη εὐκαιρία νὰ ὁμολογήσουμε τὴν πίστη μας, καὶ συγχρόνως νὰ τὴν κατανοήσουμε καὶ νὰ τὴν βιώσουμε βαθύτερα.
Μία τέτοια εὐκαιρία εἶναι ἡ συνάντηση τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου μας μὲ τὸν Πάπα στὴ Ρώμη στὶς 14 Δεκεμβρίου. Πρόκειται γιὰ μιὰ συνἀντηση ἡ ὁποία ἔχει ἰδιαιτερότητες καὶ διαφέρει ἀπό ἄλλες ποὺ ἔγιναν στὸ πρόσφατο παρελθόν. Ἡ συνάντηση στὴν ἔδρα τοῦ Πάπα, στὴν Ρώμη, μὲ φιλοξενούμενο ὄχι τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ἤ κάποιον ἐκπρόσωπό του, ἀλλὰ τὸν προκαθημενο μιᾶς ζώσης, πολυπληθοῦς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ ἀπαιτητικὸ ποίμνιο.
Δὲν γνωρίζω μὲ ποιὰ κριτήρια ἐπιλέχθηκε ἡ 14η Δεκεμβρίου γιὰ τὴν συνάντηση, πάντως φαίνεται ὅτι ἡ ἡμερομηνία αὐτὴ δὲν εἶναι τυχαῖα. Τὴν Κυριακὴ 14 Δεκεμβρίου 1975 ὁ Πάπας Ἰωάννης ΣΤ΄ λειτούργησε στὴν Capella Sixtina τοῦ Βατικανοῦ παρουσίᾳ μιᾶς ἀντιπροσωπείας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου μὲ ἐπικεφαλῆς τὸν Μακαριστὸ Μητροπολίτη Χαλκιδόνος Μελίτωνα, ὁ ὁποῖος μάλιστα φοροῦσε καὶ Μανδύα. Στὸ τέλος αὐτῆς τῆς λειτουργίας, ὁ Πάπας ἐξέπληξε ὅλους μὲ τὴν ἐξῆς κίνηση: Ἔπεσε στὰ γόνατα μπροστὰ στὸν Μητροπολίτη Μελίτωνα, καὶ στὴν συνέχεια ἄρχισε νὰ ψάχνη κάτω ἀπὸ τὸν Μανδύα καὶ τὸ ράσο τὸ δεξὶ πόδι τοῦ Μητροπολίτου γιὰ νὰ τὸ ἀσπασθῇ (Βλ. Ὀρθόδοξος Τύπος 1 Ἰανουαρίου 1976). Αὐτὴ ἡ πράξη ἑρμηνεύθηκε ὡς ἐκδήλωση ἄκρας ταπεινώσεως, καὶ ὁ Μητροπολίτης Μελίτων συγκλονισμένος δήλωσε πώς «μόνο ἕνας ἅγιος μπορεῖ νὰ συμπεριφερθῇ ἔτσι».
Ἐκ τῶν ὑστέρων βλέπουμε ὅτι ἦταν μᾶλλον μιὰ ἐκδήλωση για τὰ μάτια τοῦ κόσμου, καὶ ἄν ὄχι αὐτό, τουλάχιστον μία στιγμιαία ἐκδήλωση, ἡ ὁποία δὲν εἶχε καμία συνέχεια. Διότι τί νόημα ἔχει μία τέτοια ἐκδήλωση ἐπιμένοντας στὸ ἀλάθητο καὶ στὴν ἀπόλυτη ἐξουσία τοῦ ἑνὸς, καταργῶντας ἀκόμη καὶ τὸν ἴδιο τὸν Χριστὸν ἀπὸ κεφαλὴν τῆς Ἐκκλησίας;
Καὶ τὶ μπορεῖ νὰ ἀλλάξη στὶς 14 Δεκεμβρίου 2006; Συζητεῖται τώρα τὸ ἀλάθητο; Ἡ ἀπάντηση εἶναι ξεκάθαρη: ὄχι! Ἀλλὰ τουλάχιστον μποροῦμε νὰ περιμένουμε ἀπὸ τοὺς Παπικοὺς νὰ ἀντιληφθοῦν ὅτι ὁ συνομιλητὴς τους δὲν εἶναι μόνος, ἀλλὰ ἔχει πίσω του ὡς ἀσφάλεια καὶ ἐγγυητές ἕναν κλῆρο καὶ ἕναν πιστὸ λαό, ποὺ τὸν ἀγαποῦν καὶ γι αὐτὸ τὸν παρακολουθοῦν σὲ κάθε βῆμα.
Στὴν παροῦσα περίπτωση ὁ Πάπας δὲν ὲχει νὰ κάνη-ὅπως ἔχει συνηθίσει- μὲ μία ἄβουλη μάζα, ἡ ὁποία ἀδιαφορεῖ γιὰ τὰ Ἐκκλησιαστικὰ καὶ ἀναγνωρίζει τὴν ἐξουσία τοῦ ἑνός, ὥστε αὐτὸς νὰἀποφασίζη καὶ νὰ θεσπίζη ὅ,τι θέλη. Συνομιλητὴς τοῦ Πάπα στὶς 14 Δεκεμβρίου θὰ εἶναι ὅλη ἡ Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία, κλῆρος καὶ λαός. Καὶ εἴμαστε ἀπαιτητικοί! Ἀπαιτοῦμε ἀπὸ τὸν Πάπα νὰ σεβαστῆ τὸν πνευματικὸ μας Πατέρα καὶ Ποιμενάρχη, ὄχι μὲ ποδοφιλήματα καὶ ἄλλες συναισθηματικὲς πιέσεις, ἀλλὰ ὡς διάδοχον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ φύλακα τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.
Συγκεκριμένα ζητοῦμε νὰ ἀποκλειστῆ ἀπό τὶς συνομιλίες ποὺ πρόκειται νὰ γίνουν κάθε ἐκπρόσωπος Οὐνιτῶν, ζητοῦμε νὰ μὴν γίνουν οἱ συνομιλίες σὲ λατρευτικοὺς χώρους, νὰ μὴν ὑπάρξη κανενός εἴδους συμπροσευχὴ, νὰ παρέχεται σωστὴ καὶ ἁρμόζουσα πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου μας φιλοξενία, δηλ. οὔτε ἀσφυκτικὴ (π. χ. σὲ ρωμαιοκαθολικὀ μοναστήρι), ἀλλὰ οὔτε καὶ πολυτελεστάτη, ζητοῦμε νὰ τηρηθῆ στὰ προσφερόμενα γεύματα μὲ ἀκρίβεια ἡ Νηστεία τῆς Ἐκκλησίας μας. Μὲ αὐτὸν τὸν σεβασμὸ καὶ σ’ αὐτὰ τὰ πλαίσια ἐπικροτοῦμε τὸν διάλογο.
Ὁ Πάπας τῆς Ρὠμης πρέπει νὰ συνειδητοποιήση ὅτι ματαιοπονεῖ ἄν προσπαθήση νὰ θολώση τὰ μάτια μας μὲ συναισθηματισμοὺς ἤ ἄν προσπαθήση νὰ πετύχη τὴν παράβαση Ἱ. Κανόνων τῆς Ἐκκλησίας, γιὰ τὸν ἁπλὸ λόγο ὅτι ὁ συνομιλητὴς του δὲν εἶναι Πάπας, ἀλλὰ Ἀρχιεπίσκοπός μας, ὁ Ὀρθόδοξος Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ποιμὴν λογικῶν προβάτων.
|
