image with the sign of Myriobiblos





Κεντρική Σελίδα | Βιβλιοθήκη | Αφιερώματα | Σεμινάρια | Παρουσιάσεις Βιβλίων

ΕΛΛΗΝΙΚΑ | ENGLISH | FRANÇAIS | ESPAÑOL | ITALIANO | DEUTSCH

русский | ROMÂNESC | БЪЛГАРСКИ


ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
 


ΕΠΙΚΟΙΝΩΝIA

Κλάδος Διαδικτύου

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ





ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ


Προηγούμενη Σελίδα

William Butler Yeats

The Ballad of Father Gilligan

Μετάφραση: Ζηνοβία Δρακοπούλου


Ο γέρο-παππάς, Πέτρος Κίλλιγκαν,
μέρα και νύχτα, απ' την κούραση ήταν πτώμα
μιας κι οι μισοί απ' τους ενορίτες του ή στο κρεββάτι
κείτονταν ή στο νωπό το χώμα.
Κάποτε, ενώ στο μούχρωμα του αποσπερνού
μισοκοιμόταν πάνω στο κάθισμά του,
κι άλλος φτωχός του μήνυσε να πάει ταχιά κοντά του,
Κι άρχισε κείνος να θρηνεί με πίκρα, και να λέει
"Εγώ ανάπαυση καμιά, ούτε ησυχία ούτε χαρά πια έχω,
μιά κι οι άνθρωποι αδιάκοπα πεθαίνουν και πεθαίνουν."
Κι ευθύς βάζει φωνή: "τα λόγια μου αυτά, Θεέ, συγχώρα μου!
Δεν είμ' εγώ αυτός που μίλησε, αλλά το σώμα μου!"
Γονάτισε, και γέρνοντας στο κάθισμά του
προσευχήθηκε, κι εκεί, απεκοιμήθη.
Πάνω απ' τους αγρούς εκύλησε του αποσπερνού η ώρα.
Να κρυφοφέγγουν άρχισαν τα λίγ' αστέρια τώρα,
σιγά-σιγά και πιο πολλά, μύριες φορές το χίλια,
κι' ο άνεμος ετάραζε ολόγυρα τα φύλλα.
Ο Κύριος εκάλυψε τον κόσμο με σκιά,
και μίλαγε με ψίθυρους στο γένος των ανθρώπων.
Κι ως το πουλί τιτίβισε,
Το χάραμα ήρθε πάλι.
Ο γέρο-παππάς, Πέτρος Κίλλιγκαν,
τινάχθηκε ορθός.
"Κακόμοιρε, κακόμοιρε! Ο άνθρωπος επέθανε
την ώρα που κοιμόμουνα πάνω στο κάθισμά μου."
Από τον ύπνο τ' άλογο, πηγαίνει και ξυπνάει,
και, με πολλή αφροντισιά, ταχιά το καβαλάει.
Και τρέχει τώρα, όσο ποτέ παληά δεν είχε τρέξει,
σε καλντερίμια απάτητα, κι από τους βάλτους μέσα.
Την πόρτα, του την άνοιξε του άρρωστου η γυναίκα:
"Παππά μου εδώ 'σαι πάλι!"
Κι εκείνος τη ρωτάει ευθύς, Έχει ο φτωχός πεθάνει;"
"Ναι, πέθανε μια ώρα πριν."
Ο γέρο-παππάς, Πέτρος Κίλλιγκαν,
από τη θλίψη ένιωσε το σώμα να λυγίζει.
"Ταχιά εσύ σαν έφυγες την πλάτη του γυρίζει,
και χαρούμενος ξεψύχησε σα νάτανε πουλί."
Ο γέρο παππάς, Πέτρος Κίλλιγκαν,
τ' ακούει αυτό κι αμέσως γονατίζει.
"Εκείνος που έπλασε τη νύχτα με τ' αστέρια
για κείνους που από κούραση νιώθουν να χάνουν αίμα,
Εκείνος, για να βοηθήσει στην ανάγκη μου,
έστειλε άγγελό Του μέγα.
Εκείνος που πορφυροί μανδύες τον τυλίγουν,
καί τους πλανήτες έχει να φροντίσει,
στον τιποτένιο που κοιμάται στην καρέκλα του,
σπεύδει συμπόνια να δείξει.
Προηγούμενη Σελίδα