Αθανάσιος Αγγελόπουλος
Η Εκκλησία Θεσσαλονίκης μεταξύ Ρώμης και ΚΠόλεως στο παρελθόν και μεταξύ ΚΠόλεως και Αθηνών στο παρόν. Στο πνεύμα του Ιερού Φωτίου.
Εισήγηση την εορτή του ιερού Φωτίου, 6 Φεβρουαρίου 2004, Διορθόδοξο Κέντρο, Ι. Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου, Πεντέλη.
3. Τελική Πρόταση.
Κατόπιν όλων των ανωτέρω:
α)επιβάλλεται, φρονούμε, ο περαιτέρω εις βάθος διάλογος μεταξύ των δύο Εκκλησιών. Οι μεμονωμένες ενέργειες και αντενέργειες ημπορούν να εξάπτουν την υστεροφημία προσωρινά προσώπων, βλάπτουν όμως και τραυματίζουν τον ευσεβή λαόν, ενώ αποδυναμώνουν το κύρος και των δύο Εκκλησιών με επικεφαλής τους Προκαθημένους τους. Η Μήτηρ Εκκλησία ως Οικουμενικό Πατριαρχείο έχει ένα ευρύ οικουμενικό, διορθόδοξο και διαχριστιανικό, πεδίο μπροστά της, η δε Αδελφή Εκκλησία της Ελλάδος έχει ένα ευρύ, ωσαύτως, δυναμικό υποστηρικτικό ρόλο έναντι πολλών χειμαζομένων Ορθοδόξων Εκκλησιών, με πρώτη την Μητέρα Εκκλησία της ΚΠόλεως, την ρίζα του Γένους μας.
β) Εάν και ο περαιτέρω διάλογος μεταξύ των προσκόψει εις λίθον, εάν και το νέο, καταλυτικό στοιχείο, η Συνοδική Πράξη του Νοεμβρίου 1928, δεν θα είναι ικανό να πείση την Μητέρα Εκκλησία, ότι ο κατάλογος κείται προς υπόδειξη υποψηφίων και όχι προς έγκριση, τότε και πάλι πρέπει να αποφευχθούν οι ακραίες ενέργειες αλλά αμοιβαίως να αποδεχθούν οι δύο διαφωνούσες Εκκλησίες την διαμεσολάβηση κατά κάποιο τρόπο κανονικό και των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων της Ανατολής, τα δε αποφασισθησόμενα διά Μείζονος Συνόδου να γίνουν από κοινού αποδεκτά.
|
