Αθανάσιος Αγγελόπουλος
Τα Πατριαρχικά δίκαια στην Ελλάδα σε σχέση με τα δίκαια της Εκκλησίας της Ελλάδος
4. Επί της παραγράφου της σελ. 6 «Η υποτίμησις, άλλωστε…υπό του ευσεβούς ελληνικού λαού».
α) Ουδεμία έχει σχέση το περιεχόμενο της παραγράφου αυτής με το διαιρούν τις δύο Εκκλησίες, ως Τοπικές Εκκλησίες, μικρό, όχι μόνο κανονικής αλλά και διοικητικής καθαρά υφής, ζήτημα, ως ανήκον, κατά τις αποφάσεις της Πατριαρχικής Συνόδου του Αυγούστου 1929, εις «τας μικράς παραλλαγάς και συμπληρωματικάς διευκρινίσεις». Ποιος σοβαρός φορέας στην Ελλάδα αμφισβητεί τον πρωτόβουλο διορθόδοξο ρόλο της Εκκλησίας ΚΠόλεως ως Οικουμενικού Πατριαρχείου, πλην κάποιων γνωστών στενοελλαδικών και αντιπατριαρχικών κύκλων των Αθηνών; Μάλιστα, ειδικώτερα, από την Εκκλησία της Ελλάδος ποιος; (ερώτημα φοιτητών και του υπογράφοντος). Εμείς λαμβάνουμε υπόψει- και μόνο αυτή-την επίσημη Απόφαση-της «μεγάλης πλειονοψηφίας της Ιεραρχίας», που είναι επιλέξει: «όπως επιβεβαίωση δια μιαν εισέτι φοράν τον βαθύτατον και αδιάπτωτον σεβασμόν Αυτού (του σώματος της Ιεραρχίας) προς το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, το Οποίον επιτελεί έργον διορθοδόξου και Οικουμενικής Ενότητος» (σελ.1). Επιτρέπεται να εμπλέκεται, χρησιμοποιούμενη η οικουμενική, διορθόδοξη και διαχριστιανική και διαθρησκειακή αποστολή της Μητρός Εκκλησίας με μια δευτερευούσης και λίαν επουσιώδους σημασίας διαφορά Της με μια άλλη Τοπική Εκκλησία; Εν προκειμένω με την Εκκλησία της Ελλάδος; (ερώτημα υπογράφοντος). Η επένδυση της τρεχούσης διαφοράς με τον οικουμενικό μανδύα δηλοί και αδυναμία στην αναμόχλευση και ανάσυρση ενός λελυμένου-θέλουμε ή όχι-ζητήματος, και προσβολή, άθελα ή από υπερβάλλοντα ζήλο, του μεγάλου αυτού ιστορικού, διορθοδόξου και διαχριστιανικού γεγονότος της οικουμενικότητος του Θρόνου ΚΠόλεως. Μη συγχέουμε υψηλούς θεσμούς με λεπτομερειακές καταστάσεις και τα όντως πολύ μεγάλα με τα πολύ όντως μικρά.
β). Το τι και ποιόν αποδοκιμάζει ή επιδοκιμάζει ο ευσεβής ελληνικός λαός, στο όνομα του οποίου όλοι ομιλούν, αυτό θα’ πρεπε να το προσέξουν και οι δύο Εκκλησίες, διότι αμφότερες έχουν την ευθύνη σκανδαλισμού του ευσεβούς ελληνικού λαού με τις συμπεριφορές και τις αποφάσεις τους και μάλιστα και των δύο προκαθημένων προσωπικά. Τόσον η Εκκλησία της Ελλάδος και κυρίως η Εκκλησία ΚΠόλεως απώλεσαν ικανό μέρος του κύρους των στον ευσεβή ελληνικό λαό. Τον διήρεσαν και τον προβλημάτισαν και τον προσέβαλαν, ομιλούντες μάλιστα στο όνομά του (άποψη όλων των φοιτητών και του υπογράφοντος). Άλλοι του Βαρθολομαίου, άλλοι του Χριστόδουλου, άλλοι Πατριαρχικοί, άλλοι Ελλαδικοί. Συνειρμικά στη μνήμη του εκκλησιαστικού ιστορικού ανακαλείται το βουλγαρικό σχίσμα, όπου οι πιστοί είχαν χωρισθεί μεταξύ Πατριαρχικών και Σχισματικών.
|
