Καλλίνικος  Καστόρχης 

Στρατιώτας τω Θεώ και τη Πατρίδι δεν έλειψε προσφέρων πάντοτε ο ιερός κλήρος

ΤΗ ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΩ

ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Στρατιώτας τω Θεώ και τη Πατρίδι δεν έλειψε προσφέρων πάντοτε ο ιερός της Ανατολικής και μιας Ορθοδόξου Εκκλησίας κλήρος. Πιεζόμενος υπό την τυραννίαν των Οθωμανών, εξήγαγεν εκ των κόλπων του φωστήρας θείους και του πνεύματος ευτυχείς προαγωγούς τους μακαρίους Ευγενίους, Θεοτόκεις, Πρωίους και μυρίους άλλους. Γνωρίζων την δύναμιν του Θεού των Όντων εν ασθενεία τελειουμένην, άμα η άπειρος Αυτού ευσπλαγχνία επήκουσε των δεήσεων του πιστού Λαού του ως Μήτηρ Φιλόστοργος, συνέδραμεν εις τον δίκαιον σκοπόν των τέκνων του και ιδού εν όπλοις μεγαλύνοντες την δόξαν του Θεού και της Πατρίδος oι Γερμανοί της Αχαΐας, oι Hσαΐαι των Σαλώνων, oι Άνθιμοι του Έλους και πλήθος άλλοι. 

Ως εκράτυνε Κύριος το πνεύμα των νέων τούτων Μαρτύρων της Ελληνικής Ελευθερίας! Ενωπλισμένους με τον Σταυρόν, το τραύμα της δαιμονιώδους τυραννίας, απέστειλε τούτους και ενεθάρρυνε τον εκλεκτόν Λαόν του ευαγγελιζόμενος «ΝlΚΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΟΥ ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΛΑΟΣ ΜΟΥ!». Αυτούς προπορευόμενος των Στρατών κατά γην και κατά θάλασσαν, ανέδειξεν άλλους Μωϋσείς κατα της δυναστείας του νέου Φαραώ, και εταπείνωσεν ενώπιόν του τους γαύρους υίούς της Άγαρ.

Η δικαιοσύνη ανατίθησι την πρώτην του ομίλου τούτου έδραν εις τον lεράρχην Γερμανόν, τόσον διακεκριμένον κατά την υπέρ Πίστεως και Πατρίδος πάλην. Της Πατρίδος και της Εκκλησίας του πιστόν και γενναίoν τέκνον, της Αχαΐας Ιεράρχης κλεινός, όχι μόνον ορθοτομών τηής θείας αληθείας τον λόγον, όχι μόνον στρατεύων, αλλά και συγγράφων επεχείρησε να λαμπρύνη την Εκκλησίαν και την Πατρίδα.

Μάρτυρες των θείων αρετών του η Αχαΐα και άπασα η Πελοπόννησος, κήρυκες των λαμπρών κατά τον Πόλεμον αγώνων του άπασα η Ελλάς και η Ιστορία της δεν αρνούνται την μάλλον ή κατά άνθρωπον αθανασίαν του ονόματός του, και ομολογούν την εις την μνήμην του εξαιρετικήν ευγνωμοσύνην των γενεών όλων.

Έργoν τοιούτου ιερού Ανδρός, καί Ποιμένος Λαών παρά της θείας Προνοίας προσκληθέντος τα Υπομνήματα ταύτα ανατίθενται προσφυώς τη Ιερά Υμών Συνόδω, ω ανώτατοι Ποιμένες της Εκκλησίας! Μέτοχοι του υπέρ ανεξαρτησίας Αγώνος, δεν αγνοείτε οπόσον η χειρ και το πνεύμα τοϋ Μητροπολίτου Γερμανού είργάσθησαν εις δόξαν της Εκκλησίας ανεξαρτήτου από την πολιτικήν διοίκησιν και επιρροήν Εξουσίας βαρβάρου, ξένης καί αλλοθρήσκου.

Ευλογούντες λοιπόν τον άλλοτε Συνάδελφον Υμών, και αποδεχόμενοι τούς γραφικούς τούτους κόπους του, εκπληροίτε καθήκον διπλούν και ως προς τον οποίον φέρετε διάσημον χαρακτήρα και ως προς την ιεράν δικαιοσύνην, την oπoίαν απονέμετε κατά τας πράξεις εκάστου.