|
"ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΙΣ
ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
ΚΑΤΑ ΤΕ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΙΝ ΑΥΤΟΥ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ"
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Κ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΪΔΗ,
† Αρχιεπισκόπου Αθηνών |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΟΓΔΟΟΝ
ΑΙ ΠΡΟΤΑΘΕΙΣΑΙ ΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΙΣ ΑΥΤΩΝ
11. Υπαγωγή των παλαιοημερολογιτικών ναών και μονών εις την πνευματικήν δικαιοδοσίαν των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων ή της Μονής Σινά.
Το άρθρον 39 παρ. 9 του ν. 590/77 «περί Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος» προβλέπει ότι: «9-Ιεροί Ναοί, μετά ή άνευ μοναστικών αδελφοτήτων, ευρισκόμενοι εν τω χώρω της Εκκλησίας της Ελλάδος και μη υπαγόμενοι υπό την πνευματικήν δικαιοδοσίαν αυτής, δύνανται να καταστούν, διά χαριστικής δικαιοπραξίας των κυρίων αυτών, μετόχια Ι. Μονών των πρεσβυγενών Πατριαρχικών Θρόνων και της Ι. Μονής Σινά, μετά συγκατάθεσιν της δωρεοδόχου Μονής και έγκρισιν του επιχωρίου Αρχιερέως και της ΔΙΣ, αποκλειομένης της καθ' οιονδήποτε τρόπον εγκαταβιώσεως εις ταύτα Επισκόπων. Διά της ως άνω χαριστικής δικαιοπραξίας καθορίζονται αι προϋποθέσεις και οι όροι, ως και ο τρόπος διοικήσεως και λειτουργίας των εν λόγω μετοχίων». Είναι προφανές ότι η διάταξις αφορά εις τα ατύπως λειτουργούντα παλαιοημερολογιτικά μοναστήρια, και αποβλέπει εις την, διά της κανονικής οδού, νομιμοποίησιν αυτών ως και εις την απομάκρυνσιν εξ αυτών των παλαιοημερολογιτών «Αρχιερέων» των χρησιμοποιούντων αυτά ως ορμητήριά των. Η δυνητική προσφορά υπό της Εκκλησίας της λύσεως ταύτης συνιστά ασφαλώς υποχώρησιν αυτής εκ της μέχρι τούδε ακάμπτου στάσεώς της και δύναται να αξιολογηθή ως έμπρακτος απόδειξις μερίμνης διά την εντός του πλαισίου των Ι. Κανόνων ρύθμισιν του παλαιοημερολογιτικού ζητήματος. Σημειωτέον ότι η λύσις αύτη συνεζητείτο επί μακρόν είς τινας συντηρητικούς παλαιοημερολογιτικούς κύκλους, οι οποίοι προέβλεπον, ότι εάν η Εκκλησία της Ελλάδος απεδέχετο ταύτην, πολλοί των παλαιοημερολογιτών, όντες δυσηρεστημένοι εκ της ηγεσίας αυτών, θα την απεδέχοντο ασμένως και, χωρίς να απαρνηθώσι το παλαιόν εορτολόγιον, θα μετεπήδων εκ της παρανομίας εις την νομιμότητα. Αλλ' η ελπίς αυτών αύτη απεδείχθη φρούδη. Εξ όσων δυνάμεθα να γνωρίζομεν ουδείς των παλαιοημερολογιτών εποιήσατο χρήσιν της προσφερθείσης ευκαιρίας.
|
|
|
