|
"ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΙΣ
ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ
ΚΑΤΑ ΤΕ ΤΗΝ ΓΕΝΕΣΙΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΙΝ ΑΥΤΟΥ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ"
ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Κ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΪΔΗ,
† Αρχιεπισκόπου Αθηνών |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΠΕΜΠΤΟΝ
ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΔΟΙ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΙΚΟΥ ΖΗΤΗΜΑΤΟΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ
ΙΙ. ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑ 1935-1947: Η ανταρσία των τριών Μητροπολιτών και αι μακροπρόθεσμοι συνέπειαι αυτής.
4. Διαφωνία Εκκλησίας-Πολιτείας ως προς την τηρητέαν έναντι του παλαιοημερολογιτικοϋ ζητήματος στάσιν.
Εν τω μεταξύ οι καθηρημένοι «Δημητριάδος», «πρ. Φλωρίνης», «Κυκλάδων»,
και «Βρεσθένης», επανελθόντες εις Αθήνας, και επωφελούμενοι διαφόρων πολιτικών μεταβολών συνεκρότησαν Σύνοδον, υπό την προεδρίαν τελούσαν του πρώτου εξ αυτών, προβαίνοντες εις χειροτονίας «πρεσβυτέρων» και «διακόνων», εις επιβολάς ποινών, καταλήψεις ναών, έκδοσιν διαταγών, συστάσεις και παραινέσεις εγκυκλίως, διαβιούντες ελεύθεροι λόγω αρνήσεως των αστυνομικών αρχών όπως προέλθωσιν εις την σύλληψιν και τον εκτοπισμόν αυτών «προς αποφυγήν συμβησομένων απευκταίων». Παρά ταύτα ο Υπουργός Εθν. Παιδείας υπέδειξεν αυτοίς όπως παύσωσι τας χειροτονίας νέων ιερέων, ενώ παραλλήλως ενηργούντο τα δέοντα διά την εκ των πόλεων απομάκρυνσιν των παλαιοημερολογιτών αγιορειτών(445). Αλλά και η λήψις των μέτρων τούτων δεν περιώρισε την δραστηριότητα των τεσσάρων καθηρημένων παλαιοημερολογιτών «Ιεραρχών», οίτινες μάλιστα ετέλεσαν εν Π. Φαλήρω εν έτει 1936 επιδεικτικώς την ακολουθίαν του αγιασμού των υδάτων και της καταδύσεως του Τιμίου Σταυρού, και δή και «υπό τα όμματα των Αρχών και τη ανοχή της Κυβερνήσεως επί προσβολή του κύρους της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος και διχασμού του ελληνικού λαού»(446). Παραλλήλως ο «πρ. Φλωρίνης» επεχείρησε τότε ταξίδιον ανά τα ορθόδοξα Πατριαρχεία της Ανατολής προσπαθών να εύρη εν αυτοίς θιασώτας και υποστηρικτάς προς επαναφοράν του παλαιού ημερολογίου εν τη Εκκλησία της Ελλάδος. Αλλά σύντρια τα Πατριαρχεία ταύτα απέκρουσαν την ικανοποίησιν «ταπεινών συμφερόντων και ανηθίκων φιλοδοξιών»(447).
Και τοιαύτη μεν υπήρξεν η έναντι των εν Ελλάδι παλαιοημερολογιτών στάσις των ορθοδόξων Πατριαρχείων της Ανατολής. Η ελληνική όμως Πολιτεία έπαιξε διπλούν ρόλον εν προκειμένω, ενθαρρύνασα τούτο μεν την Εκκλησίαν εις την λήψιν των ενδεδειγμένων κανονικών μέτρων κατά των στασιαστών Ιεραρχών, τούτο δε αυτούς τους στασιαστάς εις ασύδοτον και απεριόριστον κατά της Εκκλησίας αντίδρασιν. Η τοιαύτη της Πολιτείας στάσις, κίνητρα έχουσα μικροπολιτικάς ως επί το πλείστον επιδιώξεις, υπήρξεν εν πολλοίς η αιτία της διατηρήσεως εις χαίνουσαν κατάστασιν της πληγής του παλαιοημερολογιτισμού εν τω σώματι της Εκκλησίας(448). Η σημασία της στάσεως ταύτης της Πολιτείας καθίσταται εμφανεστέρα, εάν ληφθή υπ' όψιν, ότι οι κατά τα άνω καταδικασθέντες υπό της υπ' αυτών «σχισματικής»
κηρυχθείσης Εκκλησίας της Ελλάδος, καίτοι ηρνήθησαν να προσέλθωσιν εις την δίκην(449) επί τω υπ' αυτών προταχθέντι λόγω της αναρμοδιότητος του Δικαστηρίου όπως εκδικάση την υπόθεσιν αυτών, εχόντων «αφ' εαυτών αποκοπή» της Εκκλησίας της Ελλάδος(450) αναγνωρίζοντες ουχ ήττον ως κανονικήν και μη σχισματικήν την εν Κων/πόλει Μεγάλην του Χριστού Εκκλησίαν προσέφυγον δι' εκκλήτου ενώπιον της υπό τον Οικουμενικόν Πατριάρχην Μείζονος Συνόδου, κατηγορούντες τους άνευ πανορθοδόξου συμφωνίας εισαγαγόνrας εν τη Εκκλησία της Ελλάδος το νέον ημερολόγιον Αρχιερείς και αμφισβητούντες την κανονικότητα του δικάσαντος τούτους Δικαστηρίου. Κατά ταύτα η μη υπό τής Πολιτείας ενθάρρυνσις των παλαιοημερολογιτών θα ώθει τούτους εις αναζήτησιν κανονικών λύσεων του
προβλήματος αυτών εκ της Εκκλησίας προερχομένων, και δεν θα εξώθει τούτους εις αδιαλλαξίαν, ήτις δεν επιλύει αλλά μάλλον περιπλέκει τα πράγματα. Η προσφυγή των καταδεδικασμένων «Ιεραρχών» εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον απετέλει ένδειξιν τουλάχιστον της επιθυμίας αυτών όπως το καθαρώς εκκλησιαστικόν αυτών ζήτημα επιλυθή εντός της Εκκλησίας.Και είναι βέβαιον, ότι ελλειπούσης της πολιτειακής αρωγής, οι «Ιεράρχαι» ούτοι των παλαιοημερολογιτών θα ηναγκάζοντο εκ των πραγμάτων να επιδιώξωσι την εκκλησιαστικήν λύσιν ταύτην, και θα απέφευγον τας ακραίας θέσεις ας έλαβον έναντι Εκκλησίας της Ελλάδος και του όλου συστήματος των ανά την Οικουμένην αγίων Ορθοδόξων του Θεού Εκκλησιών(451).
Ο μετά την μεταπολίτευσιν της 4ης Αυγούστου 1936 νέος Υπουργός Εθν. Παιδείας της Κυβερνήσεως Ι. Μεταξά, Ο. Τουρκοβασίλης ομιλών επί του παλαιοημερολογιτικού εν τη εναρκτηρίω συνεδρία της ΔΙΣ τη 1-10-1936 είπεν ότι «καταβάλλεται ήδη από κοινού μετά της Εκκλησίας προσπάθεια προς εύρεσιν της καταλληλοτέρας λύσεως αυτού. Η γενομένη βεβαίως μεταβολή του ημερολογίου δεν αντίκειται προς τους Ιερούς Κανόνας της Εκκλησίας. Απαιτείται όμως εν τη εξετάσει του ζητήματος αντικειμενικότης και ψυχραιμία, διότι εκ του πείσματος και της φιλοδοξίας των ηγηθέντων της παλαιοημερολογιτικής κινήσεως εγεννήθησαν μεγάλαι παρεξηγήσεις, φοβερά δ' εκμετάλλευσις αυτής ιδία παρά των αυτονομιστών εν τη Βορ. Ελλάδι». Και κατέληξεν: «Η Κυβέρνησις δεν θα ορρωδήση να λάβη τα προσήκοντα μέτρα όπως παύση πας κίνδυνος και ενωθή ολόκληρος ο Ορθόδοξος Ελληνικός λαός υπό την αυτήν κανονικήν και αρμοδίαν Εκκλησίαν»(452).
Και η μεν Πολιτεία τοιαύτα διά στόματος του Υπουργού Εθν. Παιδείας και Θρησκευμάτων, επί του παλαιοημερολογιτικού εφθέγγετο. Η δ' Ιερά Σύνοδος διαρκώς οχλουμένη υπό των προς αυτήν απευθυνόντων τας αναφοράς αυτών Ιεραρχών και επιλαμβανομένη των εκάστοτε ζητημάτων, άτινα εγέννων οι απανταχού, σχεδόν ειπείν, της Ελλάδος διεσπαρμένοι παλαιοημερολογίται, προς μεν τους εξ αυτών μετανοούντας και επιστρέφοντας εις τους κόλπους της Εκκλησίας εξήντλει άπασαν την επιείκειαν και στοργήν αυτής(453) προς δε τους ηγουμένους της παλαιοημερολογιτικής παρατάξεως «Αρχιερείς» επεδείκνυε στάσιν αυστηράν και σκληράν(454), επιθυμούσα, να καταστείλη ούτω την υπ' αυτών υποδαυλιζομένην ανταρσίαν.
Παραλλήλως όμως οι Μητροπολίται Κασσανδρείας Ειρηναίος και Μαρωνείας Άνθιμος, κατόπιν προτροπής του Αρχ/που Χρυσοστόμου, ανέλαβον μεσολαβητικήν
προσπάθειαν παρά τοις καθηρημένοις «Δημητριάδος» Γερμανώ και «πρ. Φλωρίνης»
Χρυσοστόμω, προς επιστροφήν αυτών εις την Εκκλησίαν(455). Τα αποτελέσματα των επαφών αυτών ανέφερον εις την ΔΙΣ κατά την συνεδρίαν αυτής της 4-7-1937 ήτις μετά διεξοδικήν συζήτησιν ομοφώνως απεφάσισεν: «α) ότι δεν είναι κακόν αλλά μάλλον συμφέρον το να καταβληθούν εξακολουθητικώς προσπάθειαι όπως ελκυσθώσιν οι αποπλανηθέντες τέως Αρχιερείς, β) όπως συνταχθή υπόμνημα υπό τε του Μακαριωτάτου Προέδρου και του αγίου Μαρωνείας, επί τη βάσει των διατυπωθεισών γνωμών του τελευταίου, όπως επιδοθή εις τον Βασιλέα, τον Πρωθυπουργόν και τον Υπουργόν Θρησκευμάτων, δι' ου να ζητήται η άμεσος και οριστική λύσις του παλαιοημερολογιακού ζητήματος, εφαρμοζομένων υπό μεν της Εκκλησίας των Ι. Κανόνων υπό δε της Πολιτείας των κειμένων νόμων, αυστηρώς παρεχομένης αμερίστου της προστασίας του Κράτους προς την επίσημον Εκκλησίαν, ην δικαιούται χάριν της ενότητος της Εκκλησίας και του Έθνους, δηλουμένου ότι άλλως η Εκκλησία επιφυλάσσει εαυτή το δικαίωμα, όπως σκεφθή περί της περαιτέρω ενεργείας της»(456).
Και ενεκρίθη μεν κατά την συνεδρίαν της ΔΙΣ της 15-4-1937 το συνταχθέν Υπόμνημα
προς την Κυβέρνησιν(457), ηκολούθησεν όμως και τούτο την τύχην των προηγουμένων, του Μακ. Χρυσοστόμου δηλώσαντος τη 10-7-1937 «δυστυχώς, ως βαδίζουσι τα πράγματα, η Πολιτεία φαίνεται μη αποφασίσασα εισέτι να εξετάση το ζήτημα των παλαιοημερολογιτών και ο διχασμός ούτω προχωρεί, δημιουργουμένης νέας Εκκλησίας εν τω Κράτει»(458).
Σημειώσεις
445. Κ ώ Δ Ι ~ 1936-1937 σ. 66, 105, 497-498; «Πάνταινος,» 1936 σ. 590.
446. ΚώΔΙΣ 1935-1936 σ. 498.
447. «Πάνταινος» 1936 σ. 79.
448. Ομιλών σχετικώς εν έτει 1950 ο Αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων παρετήρει, ότι, μετά τας εκκλησ. καταδίκας του 1935, το όλον ζήτημα θα ετερματίζετο «εάν δεν επενέβαινεν η μικροπολιτική, ητις παρεκώλυσε την εκτέλεσιν των αποφάσεων, παρά πάντα νόμον». Βλ. «Εκκλησίαν » 1950 σ.(395)
449. Κατά τους Π. Παναγιωτάκον - Σ.Αλεξανδρόπουλον, ορθώς ποιούντες. Βλ. Το Ελληνικόν παλαιοημερολογιτικόν ζήτημα σ. 20.
450. Χρυσοστόμου, Μητροπολίτου πρ.Φλωρίνης Πραγματεία περί της άνωθεν...σ. 83.
451. Περί της επαμφοτεριζούσης στάσεως της Πολιτείας έναντι του παλαιοημερολογιτικού ζητήματος και των συνεπειών αυτής κατά την περίοδον ταύτην βλ. ΚώΔΙΣ,1936-1937 σ.115,148-149,189,194, 341.
452. ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 219. Διευκρινίζων τας απόψεις ταύτας της Κυβερνήσεως ο Υπουργός βραδύτερον εδήλωσεν ότι «διά νόμου θα επαναφέρη την ενότητα και την ησυχίαν εις την Εκκλησίαν, αλλ' ότι είναι ανάγκη να βοηθήση και η Εκκλησία το έργον του επιτρέπουσα εις τους κανονικούς ιερείς, όπως ιεροπράττωσι παρά τοις παλαιοημερολογίταις, όταν καλώνται, ούτω δε ολίγον κατ' ολίγον θα ατονήσωσι και θα παραλύσωσιν ούτοι». (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 348). Ο αυτός Υπουργός εξέδωκεν Εγκύκλιον περί απελάσεως των παλαιοημερολογιτών κληρικών κλπ., εδέχθη δε πρόσκλησιν της Ι. Συνόδου όπως συζητήση μετ' αυτής το παλαιοημερολογιτικόν εν τη Ι. Μονή Πεντέλης τη 6η Φεβρουαρίου 1937, ημέρα της μνήμης του ιερού Φωτίου (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 360). Βραδύτερον ο Υφυπουργός Ασφαλείας Κ. Μανιαδάκης εξέδωκεν Εγκύκλιον προς τας υπ' αυτόν Αρχάς «όπως μη παρεμποδίζωνται αλλά διευκολύνωνται εις την εκτέλεσιν των θρησκευτικών των καθηκόντων οι παλαιοημερολογίται» (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 452) ης ένεκα ανεθάρρησαν ούτοι και ήρχισαν δρώντες αντικανονινώς (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 461). Η Ι. Σύνοδος δημοσίευσε το κείμενον της εν λόγω Εγκυκλίου διευκρινίζουσα, ότι η σχετική απόφασις αφεώρα τους κανονικήν έχοντας την χειροτονίαν παλαιοημερολογίτας κληρικούς. (Αι Συνοδικαί Εγκύκλιοι, τ. Β' σ. 139-141.).
453. Πρβλ. απόφασιν της ΔΙΣ της 10-11-1936 περί επαναδιορισμού εις τας εφημεριακάς αυτών θέσεις δύο πρεσβυτέρων της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος αποσκιρτησάντων της Εκκλησίας και προσχωρησάντων εις τους παλαιοημερολογίτας και εν μετανοία εκείθεν υποστρεψάντων. Βλ. ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 272. Ωσαύτως και την από 18-2-1937 απόφασιν της αυτής περί αναγνωρίσεως της χειροτονίας παλαιοημερολογίτου (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 386).
454. Τη εντολή της οικείας εκκλησ. Αρχής κατεδιώχθη κατ' επανάληψιν ο καθηρημένος «Επίσκοπος» Ματθαίος Καρπαθάκης προκειμένου ίνα συλληφθή (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 336), συλληφθείς δε μετήχθη εις την Μονήν Κερατέας, κατόπιν αποφάσεως του Πρωθυπουργού ενδώσαντος εις σχετικήν παράκλησιν 40 προσώπων επισκεφθέντων αυτόν και υποδειξάντων αυτώ την Μονήν ταύτην ως τόπον περιορ σμού του συλληφθέντος, ενώ ο Πρωθυπουργός ηγνόει ότι εν τη Μονή ταύτη ήτο ή μόνιμος κατοικία αυτού και το κέντρον της όλης αντιεκκλησιαστικής αυτού δραστηριότητος (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 348, 375). Ωσαύτως η Ι. Σύνοδος εμήνυσεν εις τα ποινικά Δικαστήρια τους 4 παλαιοημερολογίτας «Αρχιερείς», δις δε τον Γερμανόν Βαρυκόπουλον, επί αντιποιήσει Αρχής (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 355). Και ο «πρ. Φλωρίνης» μεταβάς διά λόγους προπαγανδιστικούς εις Θεσσαλονίκην εκίνησε την μήνιν της Ι. Συνόδου, ήτις ητήσατο την μεταγωγήν αυτού εις την Ι. Μονήν Αγ. Διονυσίου Ολύμπου (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 514). Ομοίως εμηνύθη και ο Ματθαίος Καρπαθάκης διά τινα υβριστικήν εγκύκλιον αυτού (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 515).
455. Η ανακοίνωσις του Μητροπολίτου Κασσανδρείας Ειρηναίου έχει, εκ των Πρακτικών της ΔΙΣ της 7-4-1937, ως εξής: «Σεβ. Κασσανδρείας: Ευρισκόμεθα προ μιας εκκλησιαστικής και λαϊκής ασθενείας. Το έργον το επαινετόν είναι να μη αναξέωμεν τας πληγάς, αλλά να θεραπεύωμεν αυτάς, να σώσωμεν τους αποπλανηθέντας και να εξασφαλίσωμεν την γαλήνην και την ενότητα της Εκκλησίας και του Έθνους. Εγώ μετά του Σεβ. Μαρωνείας ανεπισήμως και κατόπιν προτροπής του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου ήλθομεν εις συνομιλίας μετά των καθηρημένων παλαιοημερολογιτών πρ. Δημητριάδος και Φλωρίνης, φρονώ δε ότι κατά θείαν ευδοκίαν παρουσιάσθη μία άποψις δυναμένη να λύση ευνοϊκώς το ζήτημα. Είναι αληθές ότι εκ μέρους των αγιορειτών και των καθηρημένων Αρχιερέων έχει αναπτυχθή μέγιστος φανατισμός. Ημείς δι' αυτό τους εκακίσαμεν και τους επεπλήξαμεν αυστηρότατα ως βλάψαντας μεγάλως και την Εκκλησίαν και το Έθνος. Ο ποτέ Φλωρίνης προέτεινεν ως λύσιν την επιστροφήν της επισήμου Εκκλησίας εις το παλαιόν ημερολόγιον. Αντετάξαμεν ότι ούτω, θεραπεύοντες μίαν μικράν πληγήν, θα ανοίξωμεν άλλην πολύ μεγαλυτέραν, δεδομένου ότι τα εξ και πλέον εκατομμύρια των Ελλήνων, πειθαρχήσαντα τη Εκκλησία, εδέχθησαν την διόρθωσιν του ημερολογίου. Υπεδείχθη ακολούθως ο τρόπος της υπό της επισήμου Εκκλησίας παροχής τοις παλαιοημερολογίταις κανονικών ιερέων. Αλλά και ούτος δεν εγένετο παρ' αυτών δεκτός. Τέλος ευρέθη μία λύσις σώζουσα την κατάστασιν. Όπως η Διορθόδοξος Επιτροπή, η εν Αγ. Όρει συνελθούσα, το ζήτημα του Ημερολογίου και του Πασχαλίου παρέπεμψεν εις την μέλλουσαν να συνέλθη Πανορθόδοξον Σύνοδον, ούτω και νυν εις ταύτην να παραπεμφθή η οριστική λύσις του παλαιοημερολογιτικού ζητήματος, καταλλήλως αναπτυσσομένου του πράγματος εις τον παλαιοημερολογιτικόν λαόν. Εν τω μεταξύ χρόνω η επίσημος Εκκλησία δεν δύναται βεβαίως να παρεκκλίνη της γενομένης διορθώσεως, επειδή δε oι παλαιοημερολογίται εμμένουσιν εις τας απόψεις των να καταργηθώσι πάσαι αι υφιστάμεναι οργανώσεις αυτών και να ενωθώσιν οι προς αυτούς προσχωρήσαντες τέως Ιεράρχαι τη μητρί Εκκλησία και να παύση η υφισταμένη σήμερον διαρχία εν αυτή. Ο ποτέ Δημητριάδος εδέχθη τας απόψεις αυτάς, προβάλλων την απαίτησιν όπως επανέλθη εις την Μητρόπολιν αυτού, αφού δεν έχει υποβάλει παραίτησιν, υπισχνούμενος όπως πειθαρχήση τη Ιερά Συνόδω κατά τον Καταστατικόν της Εκκλησίας Χάρτην. Προσέθεσε δε, ότι και ο ποτέ Φλωρίνης, εν τέλει θα δεχθή διότι και οικονομικώς πάσχει. Μετά την διάλυσιν των παλαιοημερολογιτικών Κοινοτήτων θα υποβληθώσι τη Ι. Συνόδω κατάλογοι των ιερέων αυτών και οι μεν εξ αυτών καθηρημένοι θα παραμένωσι τοιούτοι, τους δε άλλους θα διατηρήσωσι οι παλ/ται διά τας θρησκευτικάς ανάγκας των, τελούντες τας ιεράς ακολουθίας κατά το παλαιόν ημερολόγιον, αυτοί δε αμείβοντες αυτούς, υποχρεουμένους να υποτάσσωνται εις τους οικείους κανονικούς Ιεράρχας και τούτους εν ταις ιεραίς ακολουθίαις μνημονεύοντες. Ούτω δε συν τη παρόδω του χρόνου θα πραγματοποιηθή η αφομοίωσις αυτών προς την επίσημον Εκκλησίαν. Ως προς τους χειροτονηθέντας τέσσαρας παλαιοημερολογίτας Επισκόπους, και ούτοι θα υποταχθώσι τη Εκκλησία ουδεμίαν αξίωσιν έχοντες επί των Επαρχιών, ων φέρουσι ψιλώ ονόματι τον τίτλον επιτρεπομένου μόνον αυτοίς, όπως ιερουργώσιν ως Αρχιερείς. Φρονώ ότι οφείλομεν να κάμωμεν συγκατάβασιν. Μη αναμένωμεν θεραπείαν του κακού από την Πολιτείαν, εφαρμόσωμεν και πάλιν τας ανέκαθεν υπό της Εκκλησίας χρησιμοποιουμένας οικονομίας, ίνα επιτύχωμεν την διασπασθείσαν ενότητα της Εκκλησίας και του Έθνους» (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 454-455). Αλλ' οι πρ. «Δημητριάδος» και «Φλωρίνης» εν τη υπ' αριθμ. 966/9-7-1937 εγκυκλίω αυτών, αναφερόμενοι εις την συνάντησιν ταύτην, υπεστήριξαν ότι εδήλωσαν εις τους δύο επισκεψαμένους αυτούς Ιεράρχας, ότι και αυτοί μεν ποθούσι την ένωσιν «αλλ' η ένωσις δέον να γίνη διά της επαναφοράς του πατρίου εορτολογίου», προσθέντες ότι «η αγιαστική χάρις των Μυστηρίων ευρίσκεται και ενεργεί διά των εκκλησιαστικών εκείνων λειτουργών, οίτινες διακρατούσι τας ιεράς παραδόσεις και τους θείους και Ιερούς Κανόνας, μη προβάντες εις ουδεμίαν καινοτομίαν, ουχί δε διά των μακρυνθέντων των ιερών παραδόσεων». (Σ. Καραμήτσου - Γαμβρούλια, ένθ' ανωτ. σ. 143).
456. ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 458.
457. ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 467. Τούτο επέδωκεν ιδιοχείρως προς τον Πρωθυπουργόν Ι. Μεταξάν ο Αρχιεπ/πος Χρυσόστομος, εκφράσαντα την ικανοποίησιν αυτού διά τα εν αυτώ αναπτυσσόμενα σοβαρά επιχειρήματα. Κατά την επακολουθήσασαν συζήτησιν ο Πρωθυπουργός ανεγνώρισε το πλήρες δίκαιον της Εκκλησίας και την ανάγκην ταχείας επιλύσεως του παλαιοημερολογιτικού ζητήματος, διατυπώσας επιφυλάξεις τινας ως προς «την παραδοχήν εκ μέρους των παλαιοημερολογιτών κανονικών εφημερίων εξυπηρετούντων αυτούς και εξαρτωμένων αμέσως από της επισήμου Εκκλησίας» (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 489). Επί του ιδίου, αλλ' εξ άλλης σκοπιάς, επιφυλάξεις είχε και ο Αρχιεπ/πος Χρυσόστομος, φοβούμενος μη οι παλαιοημερολογίται «αποκτώντες ιδίους κανονικούς ιερείς, αποκτήσωσι και ιδίους Αρχιερείς, συν τω χρόνω και ιδίαν Εκκλησίαν, όπως ακριβώς συνέβη και με τους εν Ρωσσία, σχισματικούς Ρασκολνίκους» (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 490). Αλλ' ήδη oι επί κεφαλής των παλαιοημερολογιτών «Αρχιερείς» καίπερ καθηρημένοι, συνέχιζον ασκούντες ανεμποδίστως τα της Αρχιερωσύνης και δρώντες εκ του εμφανούς κατά της Εκκλησίας. Ούτως ο «πρ. Φλωρίνης» μεταβάς εις Θεσσαλονίκην ιερούργησεν εν αυτόθι ιερώ ναώ, διό και εδιώχθη επί αντιποιήσει αρχής (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 527). Εν τη οικεία δε στήλη του παλαιοημερολογιτικού περιοδικού «Η Φωνή της Ορθοδοξίας» ενεφανίζοντο ως συντάκται αυτού oι «Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Γερμανός, Σεβ. πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος, Σεβ. Κυκλάδων Γερμανός, Σεβ. Βρεσθέvης Ματθαίος και Πρωτοσύγκελος Αλέξ. Γρηγορόπουλος αρχιμανδρίτης» (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 551). Πρβλ. και έγγραφον της Ι.Μονής Μεγ. Λαύρας του Αγ. Όρους προς την Ι. Σύνοδον, εφιστώσης την προσοχήν αυτής επί των αθρόως τελουμένων χειροτονιών αγιορειτών μοναχών υπό των παλαιοημερολογιτών «Ιεραρχών», οίτινες επιστρέφοντες εις το Άγ. Όρος συντελούσιν εις επαύξησιν και διαιώνισιν της εκκλησ. διαιρέσεως. (ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 570).
458. ΚώΔΙΣ 1936-1937 σ. 570.
|
|
|
