Προηγούμενη σελίδα

Ναζιστικὴ Κατοχή

Ἡ Ἐκκλησία στὰ χαρακώματα
μαρτυρίες πίστης καὶ θάρρους




"Ἡ Ἐκκλησία δίνει τὴ μάχη τῆς ὑπάρξεως τοῦ λαοῦ"
«Μὲ αὐτὴν τὴν πίστιν ἐβλέπομεν τὰς Ἰταλικὰς καὶ κατόπιν τὰς Γερμανικὰς λεγεῶνας νὰ εἰσβάλλουν εἰς τὴν πατρίδα μας, τὴν Ἑλληνικὴν σημαίαν εἰς τὴν Ἀκρόπολιν νὰ ἀντικαθίσταται ἀπὸ τὸν Ἀγκυλωτὸν σταυρόν, τὴν σβάστικαν νὰ διατρέχει τοὺς δρόμους μὲ τὸ βῆμα τῆς χῆνας καὶ τὸ ποίμνιον τοῦ Κυρίου νὰ ἐγκλείεται εἰς τὰς φυλακὰς καὶ τὰ στρατόπεδα. Νὰ ὁδηγῆται εἰς τὰ πεδία τῶν ἐκτελέσεων καὶ αἱ κλαγγαὶ τῶν ὅπλων νὰ ἠχοῦν διὰ τὴν ἀφαίρεσιν τῆς ζωῆς τῶν ἀμάχων Ἑλλήνων. Ἐφιαλτικὰ ἔτη βαρυτάτης δοκιμασίας, ποὺ ἡ Ἐκκλησία, ὡς ἡγεσία, ἔδιδε τὴν μάχην τῆς ὑπάρξεως τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, διοργάνωνεν, ὑπεράνω ὅλων κατηξιώνετο διὰ τῆς παρουσίας της... Οὐδέποτε ἡ Ἑλληνικὴ Ἱεραρχία ἦτο δυνατὸν ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ μεσοπολέμου καὶ ἐντεῦθεν νὰ εὑρεθῇ εἰς τόσον κρισίμους στιγμάς, ὥστε νὰ ἀποδείξῃ καὶ ἐν τοῖς πράγμασι τὴν ὑψηλήν της θέσιν εἰς τὴν σπαρασσομένην κοινωνίαν... Ἡ Μητρόπολίς μας παρέμενεν ἀνοικτὴ ἡμέραν καὶ νύκτα παντὶ τῷ αἰτούντι. Τὸ τηλέφωνον τοῦ ἐπισκόπου ἦτο εἰς τὴν διάθεσιν τῶν πάντων. Ὅλη ἡ Κηφισιά, ὅλη ἡ Ἀττικὴ καὶ πλεῖστοι ἐκ τῶν ἐν Ἀθήναις εὑρισκομένων, βέβαιοι ὄντες ὅτι θὰ εὕρουν λόγον παρηγορίας καὶ συμπαράστασιν καὶ παράστασιν ἡμῶν ἐνώπιον τῶν κατακτητικῶν ἀρχῶν κατέφευγον εἰς τὴν Μητρόπολιν. Χῶροι τοῦ Μητροπολιτικοῦ Οἴκου ἐχρησίμευον ὡς καταφύγια τῶν διωκομένων ὑπὸ τῶν κατακτητῶν. Μᾶς ἔκαμε τὴν τιμὴν ὁ Κύριος νὰ μᾶς ἐμπλήση διὰ τῆς δυνάμεως, τὴν ὁποίαν παρέχει ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἰς τοὺς πιστούς του, οἱ ὁποῖοι πρόκειται νὰ ὁμιλήσουν, νὰ ἀπευθυνθοῦν, νὰ προβοῦν εἰς ἀντιστασιακὰς παραστάσεις ἐνώπιον τῶν ἰσχυρῶν, τῶν φοβερῶν του κόσμου τούτου. Νύκτα καὶ εἰς ἀπηγορευμένην ὥραν κυκλοφορίας περιεπάτει ὁ πόνος, ἡ πεῖνα καὶ ἡ ἀνάγκη εἰς τοὺς δρόμους τῆς Κηφισιᾶς πρὸς τὴν Μητρόπολιν, ἀπὸ ὅλα τὰ σημεῖα τῆς ἐπαρχίας μας... Ἡ Μητρόπολις Κηφισιᾶς οὐδέποτε ἐγνώρισε κλειδαριὰν καὶ σιωπήν. Συνωδοιπόρει μετὰ τῶν θρηνούντων. Ὁ Δεσπότης εἶναι ἱεράρχης διὰ τὸν λαόν του... Τί ζητεῖ; Τὴν ἀπόλυσιν τῶν κρατουμένων τὰ μεσάνυκτα. Τὴν σωτηρίαν τῶν ὑπὸ ἐκτέλεσιν τὴν αὐγήν...
Πιστεύει εἰς τὴν νομιμοφροσύνην, ὅταν αὕτη δὲν ἑρμηνεύεται ὡς δουλεία. Νομιμοφροσύνη εἶναι ὅ,τι εἶναι συμφέρον μὲ τὴν Ὀρθοδοξίαν ὡς πρὸς τὴν θέσιν καὶ τὴν ἀποστολὴν τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὴν ζωήν... Μόνον μὲ μίαν τοιαύτην παρρησίαν δύναται ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἡγεσία νὰ δικαιώνῃ τὴν ἀποστολήν της, νὰ συμμορφοῦται πρὸς τὸ Πατερικὸν πνεῦμα, νὰ ἐμμένη εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὰς ἐθνικὰς ἐπάλξεις ὑπερασπιστής...»

Προηγούμενη σελίδα